هادی فرهادی؛ قوام طباطبائی زواره
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تئاتردرمانی بر خودکنترلی، عملکرد اجتماعی‌ـ‌انطباقی و وابستگی به بازی‌های رایانه‌ای دانش‌آموزان وابسته به بازی است که درقالب مطالعه‌ای نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌ـ‌پس‌آزمون‌ـ‌پیگیری ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تئاتردرمانی بر خودکنترلی، عملکرد اجتماعی‌ـ‌انطباقی و وابستگی به بازی‌های رایانه‌ای دانش‌آموزان وابسته به بازی است که درقالب مطالعه‌ای نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌ـ‌پس‌آزمون‌ـ‌پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعۀ آماری را کلیۀ دانش‌آموزان مشغول به تحصیل در دورۀ اول متوسطۀ شهر اصفهان در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ تشکیل دادند که از پرسشنامۀ وابستگی به بازی‌های رایانه‌ای فرهادی (1396) نمرات بیشتر از 50 کسب کردند. از بین 150 نفر از افراد جامعه، 30 نفر به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و تصادفی در دو گروه 15نفرۀ آزمایش و کنترل قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان هر دو گروه پرسشنامۀ خودکنترلی تانگنی و همکاران (2004)، مقیاس عملکرد اجتماعی‌ـ‌انطباقی پرایس و همکاران (2002) و پرسشنامۀ وابستگی به بازی‌های رایانه‌ای فرهادی (1396) را تکمیل کردند. جلسات تئاتردرمانی در 8 جلسۀ 90دقیقه‌ای به‌شیوۀ گروهی و هفتگی برای گروه آزمایش برگزار شد؛ اما شرکت‌کنندگان گروه کنترل تا پایان مرحلۀ پیگیری، مداخله‌ای دریافت نکردند. پس از اتمام دورۀ آموزشی و 3 ماه پس از اجرای پس‌آزمون، هر دو گروه دوباره سنجش شدند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و نرم‌افزار 24 SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد تئاتردرمانی میزان خودکنترلی و عملکرد اجتماعی‌ـ‌انطباقی را در دانش‌آموزان افزایش و وابستگی به بازی‌های رایانه‌ای را در این گروه کاهش داده است و نتایج در دورۀ پیگیری سه‌ماهه نیز از ثبات لازم برخوردار بوده است (05/0>p). نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت کاربرد تئاتردرمانی درراستای بهبود خودکنترلی، عملکرد اجتماعی‌ـ‌انطباقی و کاهش علائم وابستگی به بازی دانش‌آموزان تأکید دارد.
