ریحانه مشهدی؛ علی عرب؛ حسین جناآبادی
چکیده
نوجوانی همراه با تغییرات جسمی، شناختی و عاطفی است که با افزایش توانایی تفکر، تغییر در روابط با خانواده و همسالان و تلاش درجهت کسب نقش‌های عاطفی و اجتماعی جدید همراه است؛ ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف ...
بیشتر
نوجوانی همراه با تغییرات جسمی، شناختی و عاطفی است که با افزایش توانایی تفکر، تغییر در روابط با خانواده و همسالان و تلاش درجهت کسب نقش‌های عاطفی و اجتماعی جدید همراه است؛ ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ اثربخشی مداخلۀ مثبت‌نگر و مداخلۀ شناخت‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر بلوغ عاطفی در دانش‌آموزان بود. نمونۀ پژوهش 45 نفر از دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطۀ دوم دبیرستان‌های دولتی و نمونۀ دولتی شهر زاهدان بود که ازطریق روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (30 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس اندازه‌گیری بلوغ عاطفی استفاده شد. گروه آزمایش مداخلۀ مثبت‌نگر و مداخلۀ شناخت‌درمانگری در طی 8 هفتۀ متوالی در دو ماه دریافت کردند و داده‌ها توسط آزمون اندازه‌گیری مکرر تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد روان‌درمانی مثبت‌نگر و مداخلۀ شناخت‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر بلوغ عاطفی تأثیر معنی‌داری داشته‌اند؛ اما براساس نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره، میانگین ثبات عاطفی، بازگشت عاطفی، ناسازگاری اجتماعی، فروپاشی شخصیت و فقدان استقلال گروه مداخلۀ مثبت‌نگر در مرحلۀ پس‌آزمون و پیگیری نسبت به گروه آزمایشی شناخت‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌آگاهی و گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد و اثربخشی مداخلۀ مثبت‌نگر بر بلوغ عاطفی بیشتر از شناخت‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌آگاهی بود (01/0>p)؛ بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که برخلاف اثربخشی هر دو مداخله، مداخلۀ مثبت‌نگر در مقایسه با مداخلۀ شناخت‌درمانگری مبتنی بر ذهن‌آگاهی در رشد هیجانی و بلوغ عاطفی نوجوانان دختر کارآمدی بیشتری داشت.
