سیما پری زاده؛ فریبا پهلوانی؛ کیومرث بشلیده
چکیده
قصد ترک شغلْ رضایت و میلی آگاهانه، داوطلبانه و سنجیده‌شده به ترک سازمان است. ترک شغل هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیمی را به سازمان تحمیل می‌کند که می‌تواند باعث ایجاد اختلال در عملکرد سازمان شود. یکی ...
بیشتر
قصد ترک شغلْ رضایت و میلی آگاهانه، داوطلبانه و سنجیده‌شده به ترک سازمان است. ترک شغل هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیمی را به سازمان تحمیل می‌کند که می‌تواند باعث ایجاد اختلال در عملکرد سازمان شود. یکی از متغیرهایی که در پیش‌بینی قصد ترک شغل کارکنان نقش مهمی دارد، رهبری کارآفرین است. هدف این پژوهش، بررسی نقش رهبری کارآفرینی در قصد ترک شغل کارکنان با میانجی‌گری تعهد عاطفی و تعدیلکنندگی تناسب شخص‌ـ‌سازمان است. جامعۀ آماری شامل همۀ کارکنان یک شرکت تولیدی در اهواز به تعداد 570 نفر است. نمونۀ پژوهش 183 نفر از کارکنان است که با استفاده از جدول مورگان انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های استانداردی همچون رهبری کارآفرینی (تورنبری، 2006)، قصد ترک شغل (کامان و همکاران، 1979)، تعهد عاطفی (آلن و میر، 1990) و تناسب شخص‌ـ‌سازمان (اسکروگینس، 2003) استفاده شده است و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش الگویابی معادلات ساختاری و تحلیل رگرسیون (AMOS-22 و SPSS-22) استفاده شده است. براساسِ نتایج، الگوی نهایی از برازش مطلوبی برخوردار است (06/0RMSEA=، 94/0CFI=، 96/0GFI=). همچنین، نتایج نشان داد رهبری کارآفرینی بر قصد ترک شغل با میانجی‌گری تعهد عاطفی اثر غیرمستقیم دارد و تناسب شخص‌ـ‌سازمان توانست رابطۀ بین تعهد عاطفی و قصد ترک شغل را تعدیل کند. باتوجه‌به نتایج پژوهش حاضر، به مدیران سازمان‌ها توصیه می‌شود برای کاهش قصد ترک شغل کارکنان به متغیرهای مهمی همچون رهبری کارآفرینی، تعهد عاطفی و تناسب شخص‌ـ‌سازمان توجه کنند تا از این طریق، میزان ترک شغل کارکنان، هزینه‌های گزاف استخدام و آموزش کارکنان جدید، کاهش بهره‌وری و ازدست‌دادن کارکنان باتجربه و بامهارتْ کاهش پیدا کنند.
