مهدی یزدان شناس؛ نرگس ولی داد
چکیده
هدف این پژوهش بررسی تاثیر ابعاد خودپنداره شامل عزتنفس سازمانمحور و خودکارآمدی نقشمحور بر ادراک از اشتغالپذیری بود که نقش تعدیلکننده یادگیری داوطلبانه نیز مورد توجه قرار گرفت. تحقیق حاضر ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی تاثیر ابعاد خودپنداره شامل عزتنفس سازمانمحور و خودکارآمدی نقشمحور بر ادراک از اشتغالپذیری بود که نقش تعدیلکننده یادگیری داوطلبانه نیز مورد توجه قرار گرفت. تحقیق حاضر به لحاظ هدف یک تحقیق کاربردی و به لحاظ روش، تحقیقی توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان ستاد شرکت توانیر در شهر تهران شامل 420 نفر بود که از میان آنها 200 نفر بر اساس فرمول کوکران به عنوان نمونه پژوهش به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه یادگیری داوطلبانه، پرسشنامه ادراک از اشتغال پذیری، پرسشنامه عزتنفس سازمانمحور و پرسشنامه خودکارآمدی نقشمحور بود که روایی آنها با استفاده از روایی سازه و محتوا و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی بررسی و تایید شده است. فرضیهها و مدل تحقیق بر اساس مدلیابی معادلات ساختاری آزمون شدند. یافتههای تحقیق تاثیر مثبت و معنیدار عزتنفس سازمانمحور و خودکارآمدی نقشمحور بر ادراک از اشتغالپذیری را تایید کرد. در این رابطه علاوه بر تایید تاثیرگذاری مستقیم یادگیری داوطلبانه بر ادراک از اشتغالپذیری، نقش تعدیلکننده آن نیز در تاثیر عزتنفس سازمانمحور و خودکارآمدی نقشمحور بر ادراک از اشتغالپذیری تایید شد. در نهایت میتوان گفت توجه به یادگیری داوطلبانه و ابعاد خودپنداره کارکنان و ارتقاء آنها میتواند به نتایج مهم و مثبتی در زمینه ادراک کارکنان از اشتغالپذیری منجر شود.
