فرزانه فانی اصفهانی؛ پریسا نیلفروشان؛ مهدی نصر اصفهانی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی ادراک موفقیت مسیر شغلی (موفقیت ذهنی و رضایت مسیر شغلی) در رابطه بین انطباق‌پذیری و سنگر مسیر شغلی کارکنان مراکز درمانی انجام شد و یک پژوهش کمی از نوع هم‌بستگی بود. جامعه ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی ادراک موفقیت مسیر شغلی (موفقیت ذهنی و رضایت مسیر شغلی) در رابطه بین انطباق‌پذیری و سنگر مسیر شغلی کارکنان مراکز درمانی انجام شد و یک پژوهش کمی از نوع هم‌بستگی بود. جامعه آماری شامل کارکنان مراکز درمانی جنرال وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در شهر اصفهان بود. از این جامعه، سه مرکز درمانی و نمونهای به حجم 367 نفر به روش نمونهگیری در دسترس و متناسب با حجم رسته درمانی و اداری انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاسهای سنگر مسیر شغلی، خودارزیابی عملکرد مسیر شغلی، رضایت مسیر شغلی و انطباق‌پذیری مسیر شغلی بود. نتایج مدلسازی معادله ساختاری نشان داد که انطباق‌پذیری مسیر شغلی با سنگر مسیر شغلی به طور مستقیم رابطه منفی معنادار داشت (01/0>p)، اما به طور غیرمستقیم از طریق موفقیت ذهنی و رضایت مسیر شغلی با سنگر مسیر شغلی رابطه مثبت معنادار داشت (0001/0>p). یافتهها حاکی از نقش میانجی ادراک موفقیت مسیر شغلی در رابطه بین انطباق‌پذیری و سنگر مسیر شغلی بود. به طور کلی انطباق‌پذیری مسیر شغلی به کاهش سنگر مسیر شغلی منجر میشود؛ از طرفی انطباق‌پذیری مسیر شغلی با افزایش ادراک موفقیت مسیر شغلی، میتواند به افزایش سنگر مسیر شغلی نیز منجر شود.
