عبدالرحیم کسائی اصفهانی؛ رضا داورنیا
چکیده
مادران کودکان مبتلا به سندروم داون با چالش‌هایی مواجه هستند که باعث افزایش استرس والدگری در این مادران می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر به‌شیوۀ گروهی بر استرس والدگری ...
بیشتر
مادران کودکان مبتلا به سندروم داون با چالش‌هایی مواجه هستند که باعث افزایش استرس والدگری در این مادران می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر به‌شیوۀ گروهی بر استرس والدگری مادران دارای فرزند مبتلا به سندروم داون انجام شد. درقالب مطالعه‌ای شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌ـ‌پس‌آزمون‌ـ‌پیگیری با گروه کنترل، از میان مادران کودکان مبتلا به سندروم داون مراجعه‌کننده به مرکز جامع توان‌بخشی نوید عصر شهر تهران در سال 1397، نمونه‌ای به‌حجمِ 40 نفر به‌شیوۀ هدفمند انتخاب و با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان هر دو گروه در مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری فرم کوتاه شاخص استرس والدگری آبیدین را تکمیل کردند. جلسات روان‌درمانی مثبت‌نگر در 8 جلسۀ 90دقیقه‌ای به‌شیوۀ گروهی و هفتگی برای شرکت‌کنندگان گروه آزمایش برگزار شد؛ اما آزمودنی‌های گروه کنترل تا پایان مرحلۀ پیگیریْ مداخله‌ای دریافت نکردند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و نرم‌افزار SPSS20 استفاده شد. نتایج نشان داد که روان‌درمانی مثبت‌نگر میزان استرس والدگری مادران گروه تحت‌مداخله را به‌طورِ معناداری کاهش داده بود و نتایج در دورۀ پیگیری یک‌ماهه نیز از ثبات لازم برخوردار بود (01/0 p <). نتایج این پژوهش اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر در بهبود استرس والدگری مادران کودکان مبتلا به سندروم داون را تأیید کرد. نتایج بر اهمیت کاربرد این مداخله بر علائم روان‌شناختی مادران کودکان مبتلا به سندروم داون و ارائۀ افق‌هـای جدیـد در مداخلات بالینی تأکید دارد.
